Gertruds praktijk bevindt zich in hartje Amsterdam. Het ligt in een klein straatje vlakbij de grachten. Hier vind je nog het oude Amsterdam. Gertrud is als student in de wijk komen wonen als kraker. Haar pand stond op de lijst om te worden gesloopt. Samen met haar medestudenten en buurtbewoners heeft ze gestreden voor het behoud van de wijk. Ze is er nooit meer weggegaan en veel van haar buren ook niet. De jongeren van toen zijn de ouderen van nu en Gertruds praktijk aan huis is vanaf 1991 uitgegroeid tot een begrip in de wijk. Samen met haar collega’s heeft Gertrud een valpreventieprogramma voor ouderen opgezet, want Amsterdam ligt vol kinderkopjes, grachten en volpropte trottoirs. Niet ideaal dus voor een oudere die slecht ter been is. Toch wonen er relatief veel ouderen in de wijk. Ze houden van het centrum en dat alles op loopafstand is. Toen Gertrud geslaagd was voor haar master kon een groot feest in het buurthuis dan ook niet uitblijven.

Hoe zet je je in voor de ouderen in je wijk?
“We hebben samen met Buurtzorg symposia gehouden en hebben twee valpreventieprogramma’s lopen. Daarnaast geven spierkrachttraining in de sportschool. Helaas hebben we zelf geen sportzaal. De huizenprijzen in Amsterdam centrum zijn hoog en dan is uitbreiden vaak geen optie. Daarom werken we dus samen met sportscholen en zaaltjes in de buurt. Onlangs heb ik samen met studenten van de universiteit van Amsterdam een onderzoek gedaan naar de ouderen en valincidenten in deze buurt. Het blijkt dat er relatief veel ouderen wonen, maar ook dat er veel valincidenten zijn. Deze volkswijk vol toeristen blijkt buitengewoon uitdagend te zijn voor ouderen. Denk ook aan die propvolle trottoirs die ik net noemde. We brachten dus in kaart waar de problemen liggen, vanuit het perspectief van de ouderen. Door overleg met ambtenaren proberen we de obstakels en knelpunten weg te halen en zelf trainen we de ouderen al lopend door deze buurt. Dat doen we gewoon door het pand te verlaten en routes te wandelen die de ouderen vaak gebruiken. Geriatrie is heel uitdagend en resultaatgericht werk.” 

Waarom heb je gekozen voor Geriatrie?
“Zelf merkte ik dat ik ouder begon te worden en ik wilde leren hoe ik mijn generatie beter kan helpen op weg naar ouderdom. Een van de eerste dingen die ik leerde tijdens de opleiding was hoe belangrijk het is om aan (pittige) spierkrachttraining te doen. Het zet alle belangrijke lichaamsprocessen in gang. Je krijgt dan een soort domino-effect. Alle orgaansystemen profiteren ervan. Bewegen blijft belangrijk, fietsen, wandelen, dansen, maar trainen is net iets meer. Dat leg ik uit aan mijn patiënten. Vroeger wilde ik mij als fysiotherapeut nooit specialiseren, omdat ik alles heel leuk vind om te doen. Maar in de geriatrie blijk ik me erg thuis te voelen, juist omdat het erg breed is. Ik kom in dit domein reuze aan mijn trekken. Je werkt niet alleen met kwetsbare ouderen, maar met alle ouderen. Preventie is heel erg belangrijk, zowel voor de patiënten zelf als voor de samenleving. Je hebt als geriatriefysiotherapeut echt belangrijk werk.” 

Wat is voor jou de meerwaarde van een master?
“Ik ben na mijn master een betere fysiotherapeut geworden. Het verschil zit hem in de wetenschappelijke benadering en het klinisch redeneren. Dat hebben we goed geleerd. Deze opleiding heef mij heel veel diepgang opgeleverd. Het heeft mij relevant gemaakt, bij de mensen thuis, maar ook in de praktijk of in een instelling kan ik het verschil maken. Niet in het minst door mijn kennis!

Ik hoorde bij de eerste lichting, omdat het in 2011 een nieuwe opleiding was vanuit SOMT University of Physiotherapy. We begonnen met z’n achten en het was heel intensief. Nog veel zwaarder dan eerdere opleidingen: ik had al in 1987 de eerstegraads docenten opleiding gedaan aan de Universiteit van Maastricht, daarvoor in België Neurologische Ontwikkelingsmethodieken en daarna bij Avans de bekkenopleiding. Allemaal opleidingen met pittige toetsen. Anders dan NPi trainingen en cursussen. Maar deze master vroeg wel erg veel. Zal mijn leeftijd wel mee te maken hebben gehad, denk ik. Ik kocht bijvoorbeeld mijn eerste smartphone pas in 2013. Er ging een wereld voor me open. Dus ik liep gewoon harstikke achter. Maar nu niet meer natuurlijk.”

Ben je nog van plan om verder te studeren?
“Hoewel ik het leuk vind om te leren, denk ik dat het voor nu even goed is geweest met de opleidingen. Momenteel geef ik regelmatig een lezing en ga ik naar seminars en congressen, ook ben ik stagedocent bij SOMT University of Physiotherapy. Ik denk dat de tijd voor mij gekomen is om mijn kennis vooral door te geven.”